Gustav Klimt

modernista zakochany w złocie.

Gustav Klimt.

Austriacki malarz urodzony w Baumgarten (wówczas na przedmieściach Wiednia) 14 lipca 1862 roku , zmarł w Wiedniu w dniu 6 lutego 1918 roku, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli secesji, przywódca wiedeńskiego modernizmu.

Tak można w jednym zdaniu powiedzieć o wybitnym malarzu jakiego miała szczęście gościć Ziemia na przełomie XIX/XX wieku.
Pochodził z wielodzietnej rodziny, gdzie byc może nie zawsze stały pełne talerze strawy, ale za to złota nie brakowało, szczególnie w pracowni ojca malarza, który był złotnikiem - grawerem.
Klimt poszedł w ślady ojca.
Dzięki jego talentowi, w roku 1876, kiedy miał czternaście lat, otrzymał stypendium na naukę w Kunstgewerbeschule, Wiedeńskiej Szkole Sztuki i Rzemiosła.
Po ukończeniu studiów wstąpił do Towarzystwa Artystycznego założonego przez swojego brata Ernsta Klimta i Franza Matscha i wykonał pierwszą swoją ważną pracę: dekorację Teatru Miejskiego w Fiume w Jugosławii.
Klimt podziwiał wtedy ówczesnego malarza, Hansa Makarta, poddając się entuzjastycznie najczystszej klasycznej edukacji artystycznej, dlatego jego wczesne prace można uznać za akademizm.
Rozpoczął "karierę solową" jako malarz ścian w dużych budynkach użyteczności publicznej na Ringstraße, realizując w owym czasie pewne alegoryczne tematy, które później stały się charakterystyczną cechą jego prac.
W 1888 r. Otrzymał Złoty Order Zasług przyznany mu przez cesarza Franza Józefa I z Austrii za pracę nad malowidłami Burgtheater w Wiedniu i został honorowym członkiem uniwersytetów w Monachium i Wiedniu.

W 1892 roku, gdy jego ojciec i brat Ernst umarli, był zmuszony pomagać w utrzymaniu reszty swojej rodziny - tragedia rodzinna wpłynęła na jego twórczość.

Na początku lat dziewięćdziesiątych spotkał Emilie Flöge, która najwyraźniej znosiła stałe miłosne przygody artysty i stała się jego towarzyszem do końca swojego życia.
Element seksualny tego związku był przedmiotem dyskusji, chociaż udokumentowano, że Klimt miał z Emilie Flöge co najmniej 14 dzieci.

W 1897 Gustav Klimt oficjalnie odrzucił kanony akademickie i wspólnie z innymi artystami założył Stowarzyszenie Artystów Austriackich – Secesję.

W przeciwieństwie do większości grup awangardowych, grupa nigdy nie napisała manifestu, ani też nie została zdefiniowana jako określony stylistyczny kierunek, ponieważ wśród jej członków to byli zarówno naturaliści, realiści i symboliści.

W 1899 roku potwierdził swój styl: prowokacyjny i pełen niepokojącej energii, jego Nuda Veritas (Naga prawda), była krokiem naprzód w jego osobistej estetyce, ale także stanowiła deklarację zasad, niemal wyzwanie, skierowane głównie do jego najbardziej konserwatywnych krytyków : Surowy, nagi przód kobiety, trzymający alegoryczne "lustro prawdy", został uwieńczony dobrze znanym zdaniem Schillera:
cytat z Schiller’a zamieszczony właśnie pod Nuda Veritas: „Nie możesz zadowolić wszystkich swoimi uczynkami i kunsztem. Schlebiaj nielicznym. Podobać się wielu jest złe.”
Obrazy artysty są zatem wyrazem nieograniczonej swobody twórczej, także a może przede wszystkim w dziedzinie erotyzmu. A to z kolei przełożyło się na prowokację. Dzieła takie jak Filozofia, Medycyna i Prawodawstwo (zlecone Klimtowi do dekoracji hallu głównego uniwersytetu), zakwestionowane ze względu na treści pornograficzne, zostały zniszczone przez oddziały SS w 1945
To co wyróżnia klimta to zastosowanie płatków złota w jego pracach, zaowocowało to nazwaniem całego okresu w życiu artysty "okresem złotym"
Z tego okrewsu pochodzi klimtowska Złota Adelaoraz znany i intrygujący Pocałunek.

Z jego prac wychyla się kobiece ciało, a co za tym idzie, erotyzm. I choć krytycy dzielą jego twórczość na 5 okresów (alegoryczny, erotyczno-symboliczny, pejzaże, mitologiczno-biblijny i portrety) wszystko można by z powodzeniem wrzucić do jednego worka: erotycznego symbolizmu.

Ostatnim wybitnym dziełem ściennym Gustawa Klimta był „Fryz Stocleta”, tworzony w latach 1905-1909, kolejna wspaniała praca należąca do tzw. „złotego okresu” działalności artystycznej Klimta. „Fryz” powstał na zamówienie belgijskiego przemysłowca, Adolphe Stoclet, który postanowił zbudować rezydencję dla swojej rodziny w Brukseli. Przedmiotem zamówienia złożonego przez przemysłowca w Wiener Werstätten (Wiedeńskie Warsztaty) było stworzenie projektu domu oraz jego wykończenie, które zostało powierzone Gustawowi Klimtowi. Stroną architektoniczną projektu miał się zająć Josef Hoffmann. Współpraca między sztuką, a architekturą była typowa dla okresu secesji.

Klimt kochał kobiety - źródłami inspiracji były seksualność kobiet, która przemierzała cykl życia na wszystkich etapach: prokreacja, ciąża, dzieciństwo, młodzież i starość, zdrowie i uroda , choroby i śmierć.Stylistycznie pejzaże wykonane w tym sezonie odznaczają się tym samym wyrafinowanym wzorem ozdobnym i zdecydowanym wykorzystaniem motywów kompozytorskich. Przestrzeń obrazowa wydaje się tak spłaszczona, że niektórzy krytycy zwrócili uwagę na możliwość ich malowania przy użyciu jakiegokolwiek rodzaju teleskopu, tak osobisty, jak ich postacie i portrety.
Jego główne dzieła to malowidła, malowidła ścienne, szkice i inne obiekty sztuki, wiele z nich znajduje się w różnych wiedeńskich muzeach.